Çocukluğumun penceresinden bakıyorum hayata..Nasıl da başka herşey!!Hayret aynı manzara oysaki; işte orda duruyor küçük bir armut ağacı..Çocukluğumun şarkısı çalıyor üstelik..Yine aynı divanda oturuyorum , aynı pencereden bakıyorum....Ama başka herşey, bambaşka..Ben bile aynı değilim..Saçlarım iki örgü değil artık...Öğrendim sahte gülüşlerin varlığını..Başka renkte yalanları pembe dışında..Büyük aşklara inancım da aynı pencerede kalmış..Ben neleri gömmüşüm pencere önündeki hercai çiçeğimin saksısına meğer..Güvenimi inancımı sevdaları...
Çocukluğumdan son kalanları sakladım armut ağacının dibine , yok olmasınlar diye..Şimdi böyle sevgisiz, güvensiz , inançsız , insanla robot arasında bir varlık..Tıpkı diğerleri gibi..
Kayıtlar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder