:@:@:@

Farkettim ki benim çok büyük haksızlık ettiğim biri var şu dünyada..Ben en çok kendime haksızlık etmişim meğer.İnsanların vefasızlıklarına haksızlıklarına göz yumup aynı hataları defalarca yapmalarına izin vererek..Beni üzüp canımı yaktıkları halde daha onun acısını unutmadan tekrar üzmelerine izin vermişim..Hep zor günlerinde yanında olmak istediklerim nerde peki? İhtiyacım olduğunda yardımlarını benden esirgeyenler nerde? Hani şu benim yardım edebilmek için kendimi parçaladıklarım..Üzülmesine dayanamadıklarımın kıyamadıklarımın haberi var mı durmak bilmeyen gözyaşlarımdan ya da önemi var mı? İyilik karşılık beklenmeden yapılır karşılıksız sevilir insanlar böyle yetiştirildim ben vefasızlık nedir bilmedik biz..Geç de olsa öğreniyoruz vefasızlıkları her insanın kendin gibi olmadığını herkese güvenilmeyeceğini..Hep savunduğum "insanlara güvenmek gerek" düşüncesini, kanatsız melekliği , gerçek sevgileri hepsini hepsini bir kenara bırakıyorum..Bu durumda bu devire ayak uyduramadığıma göre uyum sağlamayı öğrenmeye başlıyorum.Bu zamana kadar gözüme baka baka yalan söyleyenlere arkadaşlık sandğım çıkar ilişkilerine göz yaşlarımı haketmeyenlere de hakkımı helal etmiyorummm..Hayatımda olmayacaklar SÖZ veriyorummm..